Architektura organiczna jest nurtem budownictwa postulującym swobodny i naturalny charakter form architektonicznych, bez odwoływania się do sztywnych założeń. Z punktu widzenia tego rodzaju architektury bardzo ważne jest harmonijne wkomponowanie budowli w pejzaż oraz uwzględnienie przy projektowaniu całego otoczenia budynku. W architekturze organicznej preferowane są naturalne, lekkie formy, a należy unikać form monumentalnych. Jak łatwo się domyślić architektura ta dąży do przywrócenia naturalnej równowagi pomiędzy cywilizacją a naturą. Równowagi, która została zachwiana już dawno temu w wyniku jednostronnych działań człowieka, związanych z rewolucją przemysłową.
Czy dziś praktykowana jest architektura organiczna?
Nurt ten pochodzi on jeszcze z czasów Hugo Aringa (działającego w epoce modernizmu) i Franka Lloyda Wrighta, który był bodaj najwybitniejszym przedstawicielem tego kierunku w architekturze. Dziś wielu architektów wpisuje się w ten trend, jednak w wielu przypadkach wymogi współczesnych czasów (tempo prac, koszta, etc.) nawet na architektach skłonnych projektować organicznie, wymuszają podejście bardziej industrialne.
